Το θέατρο και η θεραπεία είναι συνδεδεμένα από τις απαρχές του ανθρώπου στις τελετουργίες, αλλά για πρώτη φορά συνδέονται με τρόπο συνειδητό στην αρχαία Ελλάδα, όπου δίπλα από το θεραπευτήριο ο Ασκληπιός βάζει και θέατρο. Ωστόσο η δραματοθεραπεία δεν χρησιμοποιεί ως αποκλειστική διαμεσολάβηση το θέατρο, αλλά κυρίως την συμβολική πράξη. Οι δράσεις που προτείνονται κατά την διαδικασία στηρίζονται στην μεταφορά και αξιοποιούν τα σύμβολα για την ανάδυση του ασυνειδήτου αλλά και για την θεραπευτική παρέμβαση. Οι τεχνικές είναι ανεξάντλητες και στην ψυχοδυναμική προσέγγιση επιλέγονται βάση αυτού που ο άνθρωπος ή η ομάδα φέρουν ως υλικό προς συζήτηση/διερεύνηση. Η μάσκα, ο ρόλος, η εργασία με αντικείμενα, το στήσιμο σκηνικών, τα σωματικά γλυπτά και ένα πλήθος άλλων τεχνικών χρησιμοποιούνται με τρόπο που δημιουργούν μία απόσταση ασφαλείας για τον ψυχισμό και επιτρέπουν μία ψυχική διεργασία που βασίζεται στην δημιουργικότητα. Η δραματοθεραπεία στηρίζεται στην τέχνη και ενδιαφέρεται να παράξει αισθητικά προϊόντα, προκειμένου να δημιουργηθεί αυτή η απόσταση για να μπορέσει να δει ο άνθρωπος το θέμα που τον απασχολεί με τρόπο ζωντανό αλλά και αποστασιοποιημένο ταυτόχρονα. Αυτή η απόσταση βοηθά στην αντιμετώπιση, την αυτογνωσία αλλά και την θεραπεία ψυχικών τραυμάτων. Σε όλη την διαδικασία, είναι ενεργοποιημένος ολόκληρος ο άνθρωπος, η φαντασία του, η δημιουργικότητά του, το σώμα του και φυσικά ο νους του. Κάθε συνεδρία αποτελεί ένα πολιτισμικό γεγονός, ενώ δεν είναι απαραίτητη καμία σχέση με την τέχνη προηγουμένως. Η δραματοθεραπεία είναι κατάλληλη για ενήλικες και εφήβους. Για τους εφήβους, η μέθοδος είναι εξαιρετική καθώς βοηθάει πολύ μέσα από τους ρόλους τον νεαρό άνθρωπο, να βρει την ταυτότητα του.